Część I: Rozdział 5: Czarny Samochód

Ile jeszcze?! 

Spojrzałam na zegarek. Minęło dopiero 5 minut. 

Mamy uciekać. 

Nie wiem z kim? 

Nie wiem gdzie? 

Nie wiem po co? 

Nie wiem dlaczego? 

Wiem tylko, że przed Liamem. 

Przynajmniej tak podejrzewam. 

Wzięłam swoją komórkę i schowałam ją do kiszeni. 

Bardzo się stresowałam. Wyszłam z gabinetu na "obchód" do mojego pacjenta. 

Weszłam do sali.
 

- O hej Pięknooka - uśmiechnął się.
- Co tu się dzieje? - zapytałam.
- Wyjaśnię Ci jak będziemy bezpieczni - spojrzałam na niego był ubrany w swoje rzeczy. 

Usiadł na łóżko i poklepał miejsce obok siebie.

 Pokiwałam przecząco głową. Przecież mogliby się zorientować, że coś knujemy.
 

- O NIE! - spojrzałam na okno.
- Co się stało kochanie? - zapytał brunet.
- Robi się ciemno, a ja miałam Cię zabić - drobna łza spłynęła mi po policzku - teraz to mnie zabiją.
- Nie płacz - powiedział czule - nic Ci nie będzie. Obiecuję. Musimy już iść. Zaufaj mi - wyciągną rękę ku mnie.
- Ufam Ci - powiedziałam cicho i ścisnęłam jego rękę.

Nie mieliśmy nic zabranego, wiec było nam łatwiej uciec.

 Chłopak otworzył okno. Z łatwością przeskoczył przez parapet.

Ja miałam z tym trochę trudności. Przystojniak widząc to złapał mnie w tali i pomógł. Trochę się przestraszyłam, na co on się uśmiechnął. Ponownie złapał mnie za rękę. 

- A teraz biegniemy! - pociągnął mnie za sobą.

Trudno było mi dorównać mu kroku, więc trochę zwolnił.

Znaleźliśmy się za zakrętem i przed nami pojawił się czarny samochód. 

Przez chwilę myślałam, że to Liam, więc trochę się przestraszyłam 

i cofnęłam się o kilka kroków. 

- Co się stało? Boisz się? - pokiwałam głową potwierdzając to.

Kucnął przede mną i popatrzył prosto w oczy. Miał takie śliczne oczy.

- Nie bój się! Masz mnie. Nic się nie stanie. Przy mnie jesteś bezpieczna - wstał i mocno mnie przytulił. Zaczerwieniłam się lekko. 

Złapał mnie za rękę i poszedł w stronę auta. 

Otworzył tylne drzwi i pokazał ręką, że mam tam wejść.

Zrobił to samo. Oboje siedzieliśmy na tyłach samochodu.

Odjechaliśmy.

- Co tak krótko? Powinniście się trochę dłużej obmacywać - zaśmiał się chłopak siedzący za kierownicą. Miałam wrażenie, że chłopak się na niego rzuci. 

- A może porozmawiamy jak ci idzie praca przy twojej dziewczynie - pięknooki nie wytrzymał.

- Ochhh... Dobrze. Nie wiem jak idzie tobie, ale widac, że się rozkręcasz - odpowiedział.

- Nie powiedziałbym tego, widząc ostatnio jej minę rano - po raz drugi odegrał się siedzący koło mnie chłopak.

Teraz kierowca mógł w każdej chwili rzucić się na chłopaka. 

- Oj dajcie spokój! Chce dojechać do domu! - uspokoiła ich dziewczyna siedząca z przodu. 

Resztę drogi przebyliśmy w spokoju.

Byłam z tego powodu bardzo zadowolona.

Wysiedliśmy i od razu dziewczyna, która siedziała z przodu złapała mnie za nadgarstek.

- Chodź oprowadzę cię po domu - uśmiechnęła się.

Nie wiedziałam co  mam zrobić. Spojrzałam się na chłopaka ze szpitala. On podszedł do mnie  i szepnął na ucho - Idź. Ona nic ci nie zrobi.

W końcu uległam dziewczynie i poszła za nią do środka. Nie mogłam uwierzyć co zobaczyłam w środku.

____________________________________________

Dziękuję za ponad 100 wejść wczoraj i za 6 komentarzy pod ostatnim postem.

Jesteście niesamowici.

Przepraszam, że krótko, ale nie miałam dalej pomysłu...

Mam do Was pytanie: Chcecie, żebym dodawała zdjęcia w postach?